ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ
«188Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ ΤΗΣ ΗΡΩΙΚΗΣ ΦΡΟΥΡΑΣ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΩΝ»
Εκφώνηση από την Διπλωματούχο Καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευάννα Γυφτογιάννη
ΚΥΡΙΑΚΗ 06.04.2014, Ι. Ν. Αγ. Ειρήνης, Αθήνα
Αιδεσιμολογιότατε,
κ. Πρόεδρε του Δ.Σ. του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου,
κ. Εισαγγελέα,
κ. Πρόεδρε του Συλλόγου Μεσολογγιτών Αττικής «Ο Άγιος Συμεών»
κ. Πρόεδροι των Συλλόγων και Φορέων,
Εκπρόσωποι Μουσικού Ομίλου Ι.Π. Μεσολογγίου «Ιωσήφ Ρωγών»
Τμήματα Άη - Συμιωτών,
Κυρίες και Κύριοι,
Σε λίγες ημέρες το Μεσολόγγι θα γιορτάσει και θα τιμήσει για άλλη μια φορά το Έπος της Ελληνικής Θυσίας, Νίκης και Δόξας, την Ηρωική απόφαση των Ελεύθερων Πολιορκημένων που γράφτηκε με δύο λέξεις: «Ελευθερία ή Θάνατος».
10 Απριλίου 1826. Σάββατο αποβραδύς, ανήμερα Λαζάρου. Η Άνοιξη καλούσε την ζωή σε ανασύνταξη και χάριζε τις ασύγκριτες ομορφιές της στην Πλάση! Όμως τι αντίθεση…
Γύρω απ’ το Μεσολόγγι και μέσα στο Μεσολόγγι πλανιόνταν τα μαύρα φτερά του θανάτου, πολεμώντας να τ’ αγκαλιάσουν ολόκληρο κι ολόψυχο..
Σφιχτά είναι αποκλεισμένο απ’ τις δυνάμεις της τυραννίας και του σκοταδιού.
Λιγοστά τα πολεμοφόδια των Αγωνιστών, που κρατάνε καμία ελπίδα για τροφές. Έχουν φαγωθεί απ’ το χειμώνα κιόλας άλογα, μουλάρια, σκυλιά, ποντίκια, γάτες.. Ακόμα και πτώματα Αγωνιστών…
Το Μεσολόγγι έμεινε «σκέλεθρο, γυμνό, ξεσαρκωμένο», κρατάει όμως ακέραια την ψυχή του και θα πολεμήσει μ’ αυτή! Έχει κιόλας αποφασισμένη και οργανωμένη τη ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ που του έχει απομείνει. Την ΈΞΟΔΟ του. Και την πραγματοποιεί.
Επακολουθεί ο μεγάλος χαλασμός... Μα κι η Ανάσταση! Ποτάμια το τιμημένο αίμα των προμάχων του, Ελλήνων και Φιλελλήνων.
Καπνοί κι ερείπια η πόλη… Ό,τι αδύναμο βρίσκεται ακόμα ζωντανό κι ελεύθερο στην πόλη, γέροι, ανάπηροι, γυναίκες, παιδιά συνάζεται στις μπαρουταποθήκες, για να βρεί εκεί απ’ το δαυλό που κρατούσε στα χέρια της η ημιθεϊκή μορφή του Καψάλη τον εθελοντικό θάνατο, που αξίωνε η υπόθεση της Λευτεριάς!
Το Ολοκαύτωμα συμπληρώνεται στον πέτρινο ανεμόμυλο του Δεσπότη.
Οι τύραννοι, κυρίαρχοι πιά του άπαρτου φράχτη, χτυπάνε, ληστεύουν, σκοτώνουν, ανοίγουν χρυσές δουλειές στα σκλαβοπάζαρα τους. Στέλνουν πεσκέσι στον Σουλτάνο 3.100 ζευγάρια αυτιά… Τους φταίει και το μισοκαμμένο πτώμα του Ιωσήφ Ρωγών και το κρεμάνε εμπρός στα ερείπια του ανεμόμυλου, που είχε αποτινάξει η άγια του μορφή.
Η παγκόσμια κοινή γνώμη συγκλονίζεται.
Διαδηλώνουν μεσάνυχτα – νύχτα ήταν όταν έφτασε εκεί η είδηση της Εξόδου – οι φοιτητές στο Παρίσι και ζητάνε από το Γάλλο βασιλιά παρέμβαση για να δοθεί λευτεριά στην Ελλάδα.
Η μεγάλη ψυχή του Βίκτωρος Ουγκώ δονείται και γράφει: «Το Μεσολόγγι δεν υπάρχει πιά. Με τον αποφασιστικό του Θάνατο ξέφυγε το φοβερό σαράκι της πείνας. Όλα για σας είναι τιμή, χαρά, και πανηγύρια. Ηττηθήκατε πάνω στη γή, μά ΝΙΚΗΣΑΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!».
Ο Γκαίτε εμπνέεται απ’ το αντρειωμένο πνεύμα του Μεσολογγίου και το αποθανατίζει με μια σκηνή του Φάουστ.
Άλλοι μεγάλοι ποιητές και συγγραφείς αφιερώνουν σημαντικές πνευματικές τους δημιουργίες στο Μεσολογγίτικο Θρύλο. Δράματα και μελοδράματα εμπνευσμένα από την άφθαστη δόξα το Μεσολογγίου ανεβάζονται στις λαμπρότερες σκηνές του Παρισιού και του Λονδίνου. Πίνακες ασύγκριτου μεγαλείου φιλοτεχνούνται από ξακουστούς ζωγράφους.
Το Μεσολόγγι είναι η γής που καρτερούν θάνατοι τιμημένοι, είχε τραγουδήσει ο Μπάϋρον δύο χρόνια νωρίτερα.
Τρομερή η απόφαση της Εξόδου! ΑΣΥΛΛΗΠΤΟ το Μεγαλείο της, χωρίς προηγούμενο. Μα και χωρίς καμιά δυνατότητα να βρεί σε κανέναν απ’ τους μελλούμενους καιρούς τ’ ανώτερο της!...
Το Μεσολόγγι έπεσε, αλλά ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ! Ο θάνατος είναι η κοινή μοίρα των φθαρτών και το Μεσολόγγι έμεινε σφιχταγκαλιασμένο με την Ιστορική ΑΘΑΝΑΣΙΑ! Το Μεσολόγγι έγινε Ιδέα, γιατί στο ενεργητικό του έχει το «Θαύμα της Εξόδου». Αυτή η Ιδέα ουδέποτε αδικεί, ΜΟΝΟ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ!
Το Μεσολόγγι έγινε ο μαγνήτης της Ελλάδας, ορμητήριο και καταφύγιο της Ελευθερίας. Μας έδωσε τον Εθνικό Ύμνο, έγινε πυξίδα της ανθρωπότητας.
Ο Κωστής Παλαμάς γράφει: «Δεν υπάρχουν πλέον εντός των τοιχών, ούτε άνδρες, ούτε γυναίκες, ούτε γέροντες, ούτε παιδιά, ούτε ασθενείς, ούτε πληγωμένοι.. Υπάρχουν απλούστατα ΗΡΩΕΣ!».
Ο Ι. Μ. Παναγιωτόπουλος γράφει «Είναι μικρογραφία του αγωνιζόμενου Έθνους, είναι η άκρα οδύνη, η γύμνια, η φτώχεια, ο μόχθος, η υπέρτατη θυσία, η χωρίς όρια απελπισία, η μεγάλη απόφαση. Είναι οι Θερμοπύλες. Είναι ο πόνος των Ελλήνων. Ο άνθρωπος που αποφασίζει να πεθάνει».
Το Μεσολόγγι έγινε ένα πελώριο και ακατάλυτο ΣΥΜΒΟΛΟ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ, μια ολόφωτη Ιδέα, ποτισμένη με το πολύ αίμα της ηρωικής του φρουράς και καθαγιασμένη με την εθελοντική προσφορά της ανυπέρβλητης Θυσίας του!
Τιμή και Δόξα και Αιώνιο μνημόσυνο στους ΉΡΩΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ!
ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ!
